Fraaie appartementen in het centrum, kleine hotels direct aan zee, aan de mondaine Costa Smeralda, of juist aan de ongerepte westkust. Kies maar! En altijd een huurauto inclusief.
Rust en sfeer, afwisselende landschappen, schitterende stranden, weg van alle drukte….dat is Sardinië. Niet voor niets is het een van de vier ‘Blue Zones’ op aarde: de mensen worden hier ouder, zijn gezonder en vitaler dan elders.
Je begrijpt dat als je hier bent!
‘Caffè?’ was de eerste vraag die ik kreeg van Corine. ‘We moeten veel doen, maar als we ons nu al beginnen te haasten, zijn we morgen opgebrand. Cappuccino of espresso?’
Hier houd ik van! Ik kwam er al snel achter dat dit geldt voor het hele eiland: niet alles hoeft in de vijfde versnelling.
In Sardijns tempo zijn we rondgegaan: langs de schitterende baaien van de Costa Smeralda, de uitgestrekte, ongerepte westkust, het ruige binnenland, prachtige steden en fantastische stranden. Wat een schoonheid en wat een vriendelijkheid.
Een trots volk, een rijke historie en een relaxte sfeer: Sardinië is geweldig!
Ik heb gedwaald door de smalle straatjes in Alghero, geklauterd naar het fort in Castelsardo, maar ook gewandeld in de bergen rond Tempio Pausiana en genoten van de luxe en weelde in de jachthaven van Porto Cervo. En ik heb geluisterd naar de verhalen, de legendes en de geschiedenis.
Maar ik heb ook gegeten, en niet zo’n beetje ook. De Sardijnse keuken heeft zeer sterke lokale tradities. Oorspronkelijk was Sardinië een land van herders, dat vind je terug in de keuken: gegrild vlees, salami, met brood en olijven. Eenvoudig en eerlijk. Maar de Italiaanse keuken is er natuurlijk ook: een veelheid aan pasta’s en pizza’s.
Van de eenvoudigste trattoria tot aan de meest exclusieve restaurants aan de Costa Smeralda: eten is in Sardinië een ‘way of life’.
Met je huurauto kun je gaan en staan waar je wilt. Je hebt hem hier nodig. Anders kom je niet verder dan het strand en dat zou heel jammer zijn.
De Sardijnen hebben geen haast, ze rijden fatsoenlijk: geen gesjees, geen geschreeuw, geen wilde inhaalmanoeuvres.
En de wegen zijn goed. Perfect te doen.
De mensen hier zeggen van zichzelf: wij zijn eerst Sardijn en daarna Italiaan. Het eiland was lang een zelfstandig koninkrijk. Nu horen ze bij Italië en dat vinden ze prima.
Sardinië is Italiaans, maar op een iets andere manier dan je zou verwachten: niet de drukte, niet de chaos, niet de opgewonden conversaties. Maar ook niet zonder.
Een eigen sfeer, een eigen identiteit, een eigen stijl.
Ik kan geen enkele reden bedenken om niet naar Sardinië te komen. Je zult er absoluut geen spijt van krijgen.
Fraaie appartementen in het centrum, kleine hotels direct aan zee, aan de mondaine Costa Smeralda, of juist aan de ongerepte westkust. Kies maar! En altijd een huurauto inclusief.
Rust en sfeer, afwisselende landschappen, schitterende stranden, weg van alle drukte….dat is Sardinië. Niet voor niets is het een van de vier ‘Blue Zones’ op aarde: de mensen worden hier ouder, zijn gezonder en vitaler dan elders.
Je begrijpt dat als je hier bent!
‘Caffè?’ was de eerste vraag die ik kreeg van Corine. ‘We moeten veel doen, maar als we ons nu al beginnen te haasten, zijn we morgen opgebrand. Cappuccino of espresso?’
Hier houd ik van! Ik kwam er al snel achter dat dit geldt voor het hele eiland: niet alles hoeft in de vijfde versnelling.
In Sardijns tempo zijn we rondgegaan: langs de schitterende baaien van de Costa Smeralda, de uitgestrekte, ongerepte westkust, het ruige binnenland, prachtige steden en fantastische stranden. Wat een schoonheid en wat een vriendelijkheid.
Een trots volk, een rijke historie en een relaxte sfeer: Sardinië is geweldig!
Ik heb gedwaald door de smalle straatjes in Alghero, geklauterd naar het fort in Castelsardo, maar ook gewandeld in de bergen rond Tempio Pausiana en genoten van de luxe en weelde in de jachthaven van Porto Cervo. En ik heb geluisterd naar de verhalen, de legendes en de geschiedenis.
Maar ik heb ook gegeten, en niet zo’n beetje ook. De Sardijnse keuken heeft zeer sterke lokale tradities. Oorspronkelijk was Sardinië een land van herders, dat vind je terug in de keuken: gegrild vlees, salami, met brood en olijven. Eenvoudig en eerlijk. Maar de Italiaanse keuken is er natuurlijk ook: een veelheid aan pasta’s en pizza’s.
Van de eenvoudigste trattoria tot aan de meest exclusieve restaurants aan de Costa Smeralda: eten is in Sardinië een ‘way of life’.
Met je huurauto kun je gaan en staan waar je wilt. Je hebt hem hier nodig. Anders kom je niet verder dan het strand en dat zou heel jammer zijn.
De Sardijnen hebben geen haast, ze rijden fatsoenlijk: geen gesjees, geen geschreeuw, geen wilde inhaalmanoeuvres.
En de wegen zijn goed. Perfect te doen.
De mensen hier zeggen van zichzelf: wij zijn eerst Sardijn en daarna Italiaan. Het eiland was lang een zelfstandig koninkrijk. Nu horen ze bij Italië en dat vinden ze prima.
Sardinië is Italiaans, maar op een iets andere manier dan je zou verwachten: niet de drukte, niet de chaos, niet de opgewonden conversaties. Maar ook niet zonder.
Een eigen sfeer, een eigen identiteit, een eigen stijl.
Ik kan geen enkele reden bedenken om niet naar Sardinië te komen. Je zult er absoluut geen spijt van krijgen.
